Droga do świętości Błogosławionej Marii Angeli Truszkowskiej
Zwyczajny początek – niezwykła wędrówka
Lillian Halasinski (1913) – żona, matka
UZDROWIENIE, KTÓRE DOPROWADZIŁO DO BEATYFIKACJI
BŁOGOSŁAWIONEJ MARII ANGELI
W 1949 roku Siostry Felicjanki rozpoczęły proces kanonizacji czcigodnej sługi Bożej, Marii Angeli Truszkowskiej. Natomiast samo otwarcie procesu wstępnego dotyczącego badania życia i domniemanej świętości Marii Angelii nastąpiło w październiku 1949 roku. Poszczególne etapy badań miały miejsce w latach 1949 – 1982. Jednym z etapów jest badanie domniemanych cudów.
Diecezja w Buffalo miała przywilej podjęcia się zadania uczestniczenia w procesie badawczym, gdy okazało się, że cudowne uzdrowienie mogło dotyczyć jednego z ich wiernych. W dniach od 10 lutego do 15 sierpnia 1986 roku w Buffalo, w stanie New York odbył się proces badania natychmiastowego i domniemanego uzdrowienia Lilliany Halasinski przez wstawiennictwo Czcigodnej Sługi Bożej, Matki Marii Angeli, które miało miejsce w styczniu 1984 roku,. Proces został przeprowadzony pod jurysdykcją biskupa Edwarda D. Head’a, ordynariusza Diecezji w Buffalo. Z Rzymu natomiast przybył Bernardino da Siena, postulator w sprawie Matki Angeli, by wziąć udział w wymaganych procedurach. Była również obecna Siostra Mary Antonelle Dziechciarz, wice – postulatorka z Ameryki, wraz z pozostałymi świadkami zebranymi zgodnie z obowiązującym prawem. Siostra Antonelle przeprowadziła wstępne badanie odnośnie do domniemanego cudu oraz zebrała materiały i sprawozdania na temat przedstawionego wcześniej w Rzymie uzdrowienia.
Lilliana Halasinski, która całe życie mieszkała w Dunkirk, w stanie New York, poznała Matkę Angelę Truszkowską dzięki Siostrze Mary Leocretia Laskowski. Siostra Leocretia regularnie odwiedzała panią Halasinski w szpitalu Brooks Memorial i przynosiła jej Komunię św. W czasie jednej ze swoich wizyt opowiedziała Lillianie o Matce Angeli, dała jej obrazek i zachęciła do modlitwy za jej przyczyną. Pani Lilliana mówi, że od tej pory modliła się do Marii Angeli codziennie. 4 stycznia 1984 roku Lilliana siedziała w pokoju gościnnym w swoim domu w Dunkirk płacząc z powodu ogromnego bólu i modląc się o ulgę. Właśnie wtedy odczuła obecność Marii Angeli, doświadczyła pokoju i ciszy, i nagle poczuła się zdrowa. Lilliana cierpiała z powodu nieuleczalnej neuropatii cukrzycowej.
Kościół zaświadczył o uzdrowieniu Lilliany, które uznano za cud. Doprowadził on do beatyfikacji Błogosławionej Marii Angeli w dniu 18 kwietnia 1993 roku w Rzymie. Lilliana i jej córka, Geraldine, były obecne na ceremonii beatyfikacji.
BEATYFIKACJI BŁOGOSŁAWIONEJ MARII ANGELI
Nie jest łatwo zostać świętym, nie jest również łatwy proces ogłoszenia świętego przez Kościół. Procedury kościelne prowadzące do ogłoszenia świętego składają się z dwóch etapów, beatyfikacji i kanonizacji.
Ojciec święty, Jan Paweł II, oficjalnie uznał wyjątkowe cnoty i świętość życia Matki Angeli zaliczając ją do grona błogosławionych w dniu 18 kwietnia 1993 roku. Następstwem tego oficjalnego aktu Kościoła jest wciąż wzrastająca liczba osób poszukujących jej pomocy w modlitwie.
Aktualne procedury beatyfikacji i kanonizacji w znacznym stopniu opierają się na wzorcach z przeszłości i są zalegalizowane przez prawo kanoniczne. Procesy beatyfikacji i kanonizacji można inaczej określić jako badanie lub dochodzenie. Każdy z tych dwóch procesów składa się z kolejnych, następujących po sobie etapów. Proces beatyfikacyjny jest dłuższy. Prowadzi on do udowodnienia świętości kandydata na ołtarze i sprawdza autentyczność cudownego wydarzenia, które nastąpiło przez jego przyczynę. Proces kanonizacyjny sprawdza autentyczność cudu za przyczyną kandydata do kanonizacji.
Aby procesy beatyfikacji i kanonizacji mogły posuwać się do przodu, konieczne są dwa cuda za przyczyną kandydata do świętości. Jeden cud wymagany jest do beatyfikacji, a drugi do kanonizacji.
Procedura uznania cudownego uzdrowienia rozpoczyna się od momentu, gdy zostanie ono zgłoszone. Z powodu ogromu dokumentacji potrzebnej od uznania autentyczności cudu, postulator już na samym początku musi zdecydować, czy dane uzdrowienie będzie odpowiednie do uznania w procesie beatyfikacyjnym lub kanonizacyjnym. Czynnikiem decydującym jest fakt, że zgłoszone uleczenie jest niewytłumaczalne w świetle współczesnej medycyny. Zdarza się, że uleczona osoba zgłaszająca informację o uzdrowieniu jest przekonana o cudzie, jednak aktualna wiedza medyczna może podać inne uzasadnienie na uzdrowienie.
Oczywiście nie ma wątpliwości, że Bóg czyni także takie cuda przez wstawiennictwo błogosławionego lub świętego, które można wyjaśnić naukowo, jednak autorytet Kościoła zatwierdzi tylko takie cudowne uzdrowienie, którego współczesna medycyna nie potrafi wyjaśnić.
W procesy beatyfikacji i kanonizacji włączone są liczne osoby: świadkowie, przedstawiciele Kościoła, postulator oraz inni. Głównym zadaniem postulatora jest udowodnienie świętości życia osoby, która jest kandydatem na ołtarze. Postulator spełnia rolę adwokata reprezentującego swojego klienta w sądzie. Dokonuje on badania wielu zagadnień i spraw, a zebrana dokumentacja jest zazwyczaj niezwykle obszerna. Postulator zobowiązany jest pozostać wierny Kościołowi, działać zawsze zgodnie z prawdą służąc całej wspólnocie Kościoła. Siostra Maria Marta Zielińska, felicjanka, jest aktualnie postulatorką procesu kanonizacji Błogosławionej Marii Angeli.